MG Redactie

2002, 7 mei

Wie deze krant leest, kan moeilijk de ogen sluiten voor mijn avontuur langs de Mississippi. Hi there, how are you today sir? En ik me in alle bochten wringen om een redelijk antwoord te formuleren op die obligate vraag, terwijl het daar zoiets als ‘goedemorgen’ betekent. Hoe ben ik vandaag? Nou, dáár was ik wel in orde. Wat hadden die Amerikanen zich uitgesloofd om het ons naar de zin te maken. Kosten noch moeite werden gespaard om ons ervan te overtuigen dat alle clichébeelden die wij van hen hebben, op pure waarheid zijn gebaseerd. Hele sloppenwijken waren uit en weer in de grond gestampt en overal liepen en reden zwarte figuranten die deden alsof ze een soort tweede garnituur mensen waren. Tom Sawyer en Huckelberry Finn ontbraken helaas, en die raderboten waarvan er op de Rijn bij Arnhem wel echt één vaart, liggen daar stil, zijn opgeknapt als drijvende casino’s. Een knap staaltje overtuigingskracht dat deze Godvrezende mensen zich niet verlagen tot drank, gokken en wat dies meer zij. Althans niet aan land, want met vaste grond onder de voeten mag je niet gokken en drinken (etc.). Aan de andere kant van de loopplank mag dat dus wel, in de Mississippi, of aan de kust in zee, waar gebouwtjes zijn neergezet waarbij Las Vegas verbleekt. Onbegrijpelijk dat ze daar denken dat God (koud)watervrees heeft; volgens mij wandelde Zoonlief indien nodig over water. Ze zullen gek opkijken als Hij ineens in levende lijve in die drijvende gokhallen Zijn terugkeer op aarde komt openbaren, met de onsterfelijke woorden (waarmee anders?): Wàt zijn we hier aan het doen? Nou laten onze bondgenoten aan de overkant zich niet snel van de wijs brengen en zullen ongetwijfeld reageren met: Hi there, how are you today sir?
De westenwind heeft in de loop der jaren nogal wat doen overwaaien over de grote plas. Behalve culturele hoogstandjes als de Big Mac en Windows begint ook de politiek steeds meer besmet te raken met het Amerikavirus. De inhoud doet er vooral toe omdat steeds wordt gezegd dat de inhoud er toe doet, maar in werkelijkheid gaat het om de smoelen. En als je die keuzepallet van lijsttrekkers beziet dan vraag je je toch serieus af waar in Nederland de goede smaak is gebleven. Een paar uitgezakte, afgeleefde hoofden, een olijke bolleboos en de gladgeschoren kampioen van de Dark Room. De nickname van Nederland als die man premier wordt. Lijsttrekker? Met het tuig wat op die lijst staat, kun je het woordje ‘lijst’ eigenlijk wel schrappen. Als de Messias toch bezig is, mag hij hier ook wel eens verschijnen. En dan klinkt het in de Dark Room: At your service, sir!